O teatrze slów kilka..

Amabelia · Administrator

Początki Teatru Rozrywki sięgają roku 1976, kiedy to w Komitecie ds Radia i Telewizji zrodził się pomysł, aby przy katowickim ośrodku TVP powołać Music Hall. Wielka rewia w stylu broadwayowskim, strusie pióra, długonogie tancerki – to miało przykuć uwagę nie tylko publicystów. Z założenia Music Hall miał być swoistą mieszanką rewii, variette i musicalu, połączoną z recitalami gwiazd. Plany repertuarowe były imponujące: 250 przedstawień rocznie, w tym trzy premiery rewiowe, musical, a co miesiąc – nowe show. Dla potrzeb telewizji zaplanowano 540 minut programu premierowego i około 400 minut kompilowanego! Jedną z pierwszych decyzji, dotyczących budowy nowego zespołu artystycznego, było utworzenie Studium Taneczno-Wokalnego, w którym adepci mogli poznać tajniki śpiewu, aktorstwa, tańca, stepu, akrobatyki scenicznej, pantomimy, a nawet kaskaderki. Nauka trwała 2,5 roku, a jej absolwenci mieli zagwarantowany dyplom artysty estradowego. Jednym z adeptów był Janusz Józefowicz. Nowa instytucja nie ustrzegła się od wielu problemów, które dotyczyły głównie założeń organizacyjno-programowych, ale i pewnych szczegółów realizacyjnych. Wielu zadawało sobie również pytanie, dlaczego właśnie w Chorzowie powstał Music Hall? Niektórzy słusznie ripostowali, że przecież właśnie na Śląsku, dzięki katowickiej Akademii Muzycznej, można spotkać znakomitych muzyków rozrywkowych, w tym uzdolnionych wokalistów i tancerzy. Nie bez znaczenia podkreślano piękno tradycji amatorskiego muzykowania na Śląsku. Poza tym Chorzów był uważany za pustynię kulturalną, a Music Hall miał zapełnić tę lukę. Uroczyste otwarcie Teatru i pierwszą premierę dla publiczności odwlekano z roku na rok. Najwięcej kontrowersji wzbudziły roboty budowlane. W końcu nadszedł rok 1981, kiedy to zawierucha społeczno-polityczna wstrzymała wszelkie prace. Na szczęśliwy finał trzeba było czekać jeszcze kilka lat. Ostatecznie w połowie lat 80. zapadła decyzja, aby telewizyjny Music Hall przekształcić w Teatr Rozrywki. Tak oto w 1 stycznia 1985 roku (tego dnia Państwowy Teatr Rozrywki w Chorzowie, jako spadkobierca Music Hallu został przejęty od Radiokomitetu przez Wydział Kultury i Sztuki Urzędu Wojewódzkiego w Katowicach) narodziła się jedna z najciekawszych obecnie scen teatralnych w Polsce. Siedzibą teatru od początku jego istnienia jest piękny, secesyjny budynek w samym centrum miasta, nieopodal chorzowskiego Rynku. Został otwarty w roku 1900 i do końca II wojny światowej pełnił funkcję ekskluzywnego hotelu Graf Reden, który szybko stał się najbardziej znany w mieście. Była to zasługa przede wszystkim położenia, ale nie tylko. W hotelu tym odbywały się najwytworniejsze bale karnawałowe, na które zjeżdżali goście nawet z samego Berlina! W sali widowiskowej z widownią na ponad dwa tysiące osób (sic!) występowali znani artyści i zespoły teatralne. Restauracja i kawiarnia hotelowa zasłynęły wkrótce wyśmienitą kuchnią, doskonałymi trunkami (w karcie zawsze było kilka gatunków piwa) oraz gościnnością właściciela hotelu, Franza Oppawskiego, którego bywalcy zwykli poufale nazywać Franzkiem.

Widownia Dużej Sceny Teatru Rozrywki ma 582 miejsca siedzące. Do końca sezonu 2007/2008 Teatr dysponował również Sceną w Galerii na 90 osób, która dziś już fizycznie nie istnieje. Nowa Mała Scena z widownią na 100 osób i nowoczesnym zapleczem otwarta została w roku 2008. Był to jeden z ostatnich etapów kompleksowej przebudowy Teatru, która trwała wiele miesięcy. Dzięki pracom budowlanym teatr zyskał nowe wejście, powiększone foyer Dużej Sceny, nowe szatnie i toalety, kawiarenkę oraz bufet dla widzów, parkiet taneczny i nowoczesną, przeszkloną fasadę. Generalnym Wykonawcą robót było Przedsiębiorstwo Budownictwa Ogólnego i Usług Technicznych „Śląsk” Sp. z o.o., które realizowało projekt przebudowy, wykonany przez Studio Stożek & Partnerzy z Katowic. Prace zostały sfinansowane przez Urząd Marszałkowski Województwa Śląskiego oraz Urząd Miasta Chorzowa.
Przebudowa teatru, dokonana w latach 2006-2007została nagrodzona: NAGRODĄ MARSZAŁKA WOJEWÓDZTWA ŚLĄSKIEGO w kategorii MODERNIZACJA ROKU w X edycji konkursu „Najlepsza Przestrzeń Publiczna Województwa Śląskiego 2009” oraz NAGRODAMI WOJEWODY ŚLĄSKIEGO – GRAND PRIX i „WNĘTRZE ROKU” w XV edycji konkursu „Architektura Roku Województwa Śląskiego 2009”. Ale to nie wszystko. W styczniu 2010 r. ALTUS (znany z jednego z największych i najnowocześniejszych budynków w Katowicach) oraz WYŻSZA SZKOŁA BANKOWA w Chorzowie przeprowadziły konkurs „Z Klasą”, w ramach, którego – w kategorii „Miejsce z Klasą”, większością głosów zwyciężył właśnie Teatr Rozrywki.

Teatr posiada profesjonalny zespół aktorski, wokalny i balet oraz własną orkiestrę. Taka struktura pozwala na budowanie zróżnicowanego formalnie i stylistycznie repertuaru. Przy Teatrze Rozrywki działa także Chór Dziecięcy, występujący w spektaklach oraz samodzielnie i z orkiestrą w ramach specjalnych koncertów. Funkcję Dyrektora Naczelnego i Artystycznego Teatru Rozrywki pełni Dariusz Miłkowski, który uczestniczył także w procesie przekształcenia Music Hallu w Teatr Rozrywki. Od początku istnienia bardzo wyraźnie określono linię programową chorzowskiej sceny. Dominowały widowiska muzyczne i musicale, uzupełniane tytułami komediowymi i dramatycznymi. Ważne miejsce w repertuarze zajmowały prezentacje najciekawszych dokonań artystów z całej Polski. Ogromną popularnością cieszyły się na przykład przeniesienia koncertów galowych kolejnych wrocławskich Przeglądów Piosenki Aktorskiej, w których występowała cała plejada znakomitych aktorów. Na chorzowskiej scenie wystąpili m. in. słynna włoska piosenkarka Milva, legendarny bard Bułat Okudżawa, niemiecka aktorka, urodzona w Chorzowie Hanna Schygulla, wybitny tancerz Michaił Barysznikow i wielu, wielu innych. Ewa Demarczyk koncertowała wielokrotnie, a Krystyna Janda czy Michał Bajor wręcz zaprzyjaźnili się z „Rozrywką”. Chorzowscy widzowie od lat mają okazję obcować z wielkimi pozycjami teatru dramatycznego, przy okazji wizyt Narodowego Teatru Starego z Krakowa oraz scen stołecznych: Powszechnego, Polskiego, Polonii i Współczesnego. Teatr Rozrywki gościł również księdza profesora Józefa Tischnera, Sławomira Mrożka i Krzysztofa Pendereckiego, konsekwentnie realizując ideę umożliwiania publiczności żywego kontaktu z wielkimi osobowościami szeroko pojętej kultury narodowej. Oblicze artystyczne Teatru Rozrywki określa jednak przede wszystkim repertuar własny. Miały tu miejsce polskie prapremiery widowisk muzycznych i musicali (m. in. „Dzisiaj wielki bal w Operze” J. Tuwima, „Kat i błazen” J. Wericha, „Czarodziej z krainy Oz” F. L. Bauma, „Evita” A. L. Webbera, „Pocałunek kobiety-pająka” J. Kandera, „The Rocky Horror Show” R. O'Briena, „The Canterville Ghost” J. Williamsa, „Dyzma – musical” W. Młynarskiego, „Rudolf Valentino” Z. Rudnickiej, „Rent” J. Larsona, „Spin – musical” D. Pashley'a, „Jekyll & Hyde” F. Wildhorna i L. Briccuse’a, „Producenci” M. Brooksa). W uzupełnieniu dużych widowisk muzycznych, w repertuarze zawsze znajdowały się propozycje bardziej kameralne – niegdyś był to m. in. cykl przedstawień niemieckich ekspresjonistów (Heymann, Weill, Tucholsky), później opowieść o oberiutach – rosyjskich awangardystach, Ptasiek wg Williama Whartona oraz opowieści o Josephinie Baker, Madame Thérèse czy Billie Holiday, a także ciesząca się wielkim powodzeniem u publiczności, kameralna adaptacja „Zbrodni i kary” z Henrykiem Talarem i Maciejem Stuhrem. Dziś są to znakomite komedie: „Shirley Valentine” oraz „Pomalu, a jeszcze raz!” oraz muzyczna opowieść o Judy Garland. Wielkim wydarzeniem artystycznym stał się swego czasu autorski spektakl Józefa Szajny „Ślady” z muzyką znakomitego śląskiego kompozytora Aleksandra Lasonia, prezentowany na wielu festiwalach w kraju i za granicą. Ogromnym uznaniem publiczności cieszyły się światowe przeboje musicalowe, takie jak „Opera za trzy grosze”, „Ocean niespokojny”, „Cabaret”, „Evita”, „Człowiek z La Manchy” czy „The Rocky Horror Show”. „Skrzypek na dachu” w sezonie 2009/2010 został zagrany po raz trzechsetny i wciąż cieszy się aplauzem publiczności. Podobnie odbierana jest rock-opera „Jesus Christ Superstar”. Na afiszu Teatru Rozrywki wciąż pozostają „wielkie tytuły: „Oliver!”, „West Side Story”, „Rent” i wiele innych.
Większość pozycji musicalowych wyreżyserował w Teatrze Rozrywki Marcel Kochańczyk, artysta związany z chorzowską sceną przez ostatnich 17 lat życia. Wybitny reżyser zmarł 15 lipca 2002 r., dwa tygodnie po odejściu innego znakomitego artysty, Stanisława Ptaka, który również kilkanaście lat poświęcił „Rozrywce”, tworząc w niej takie niezapomniane kreacje, jak chociażby Tewje w „Skrzypku na dachu” i Don Kichot/Cervantes w „Człowieku z La Manchy”. Odejście tych wspaniałych artystów stało się dla Teatru Rozrywki wielką i bolesną stratą. Wśród realizatorów, chętnie podejmujących współpracę z chorzowskim zespołem, są takie znakomitości, jak reżyserzy: Magdalena Piekorz, Michał Znaniecki, Ingmar Villqist i Laco Adamik, scenografowie i kostiumolodzy: Barbara Ptak, Elżbieta Terlikowska, Paweł Dobrzycki, Jacek Zagajewski czy Jerzy Rudzki, choreografowie: Zofia Rudnicka, Henryk Konwiński, Katarzyna Aleksander-Kmieć, Jarosław Staniek, Piotr Jagielski oraz tłumacze, tacy jak Wojciech Młynarski, Andrzej Ozga, Michał Ronikier, Michał Rusinek, Daniel Wyszogrodzki i wielu innych.
Wybitni twórcy i aktorzy – wielokrotnie uhonorowani ZŁOTYMI MASKAMI, nagrodami Prezydenta Chorzowa w dziedzinie kultury, nagrodami Marszałka Województwa Śląskiego i innymi nagrodami środowiskowymi oraz medal „Zasłużony kulturze GLORIA ARTIS” przyznany Dariuszowi Miłkowskiemu – dają świadectwo jakości prezentowanych tu przedstawień. Świadectwo to również daje publiczność. Od wielu lat liczba widzów odwiedzających Teatr Rozrywki przekracza rocznie 120 tysięcy.

Tekst został skopiowany z oficjalnej strony teatru!